MUTSUZLUĞUN DİBİ
Þiþenin dibinde kalan o son damla þarabým ben,
Yýllandýkça deðerlenmeyen,içtiðinde tüm geçmiþini film þeridi gibi gözlerinin önüne seren.
Eskimiþ ama tadýnda aþký gizleyen yasak þarabým ben.
Sarhoþluk hissine kapýlmadan kelebeklerle dans eden bir yüreðim var.
Yüreðimin yýldýzlarý sevmesi kadar menekþe herþey,
Sahi kelebekler menekþeleri sever mi?
Bilmiyorum..
Ben kelebeklerin en çok yüreðimden öperken içleniyorum,
Gökyüzü bile incinir ben severken.
Farkýnda mýsýn?
Gözlerini özleyeli kaç þiir okudum ben,
Saymadým kaç halatýn ipleri koptu ellerimde,
Yalýn ayak koþarcasýna sýðýndým kalbine,
Sonsuzluðun zaferi dudaklarýnda gizliymiþ meðer.
Tenim tenini ezberlerken geldi hatýrama.
Beni avutmuyor þimdi mutluluðun,
Çünkü ezberine ezber kattýðýn kadýnýn kokusu-
hayallerine sýðmayacak kadar mutsuz.
Elif Yýlmaz /12.07.2016/14:20
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.