dikenler taþlar var aramýzda yýðýnla sevda bilmez insanlar umutsuzluklar, k’ayýplar günümüze dökülen gözyaþlarý bir sürü yýrtýk suratlar ayrýlýk, ölüm getiren yüzler insaný görmeden ezen öldüren açýlsýn önümüzde lekesiz beyaz geniþ bir alan ellerini uzat
al ellerimi, boya denizin en mavi rengine, aya, güneþe su çiçekleriyle donat ömür nefes alsýn içinde hanýmelleri kokan bahçenin gülüp oynayan çocuklarý böyle koþsun yarýna
gerçek vurmasýn ikimizi hep ayaza çalan yüzüyle soðuk vurgunu bitekler gibi serilmeyelim yere bembeyaz tül bulutlar gersin gerecekse yolumuzu yorgun bir günün sonunda görelim birbirimizi
taþlarý atalým önümüzden tek engel doðal ölüm olsun hayatla aramýzda
ellerini uzat
14. 07. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.