insan aðarýr mý hiç sabaha geceyi dizginleyen bir avarelik içinden
su uyur derler de ya kuþlar uyumazsa kaç tünek kurar kargalar saçlarýmýn tellerinde bir kýyýdan karþý kýyýyý ürperten bu solgun benzimden ve bu kabuk tutmuþ dudak izlerimden
oysa gecelerdi hep nabzýmý yükselten
kol kola olurdu karanlýk zihnimin tuhaf bir keyif veren göz göz odalarýnda
kin tutar þimdi biliyorum gece ihanete ve nefsime
gel þimdi artýk ne olursun gel her neredeysen ruh avcým henüz ýlýkken nefesime
Beliz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Beliz. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.