garip bir boþluk bu sensizlik elimi kolumu koyacak yer bulamýyorum ne düþüyor bedenim ne de kalkabiliyorum
yüksek binalarýn arasýnda bir avuç mavilik parmak uçlarýmla uzanýyorum ne býrakýyor ellerim ne de tutabiliyorum
hiç hazýrlýðým yok çok habersiz oldu bu ayrýlýðýn oysa çýðlýk çýðlýk yýrtmalýydýn göðsümü damarlarým kasýlmalýydý kaným çekilmeli olmadý
garip bir düþ bu sensizlik tozunu alýrken baktýðým yüzün hep ayný hala gülümsüyor yýktýðýn viraneye ve ben sövüp saplýyorum ardýdan yalnýzlýða sensizliðe gidiþine hiç deðiþmeyen o gülüþüne
Sosyal Medyada Paylaşın:
samim eliot Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.