çocukluðum erik aðacýna bakar
huzurlu bir gün yaþanýr altýnda
oradadýr
düþlerde kurulan ev
pencerelerine dutlar sarkan
resmi çizilir balkonunda
güzelliðin
cennet midir nedir
bir su akar iðde aðaçlarýnýn kýyýsýndan
kuþburnu çiçekleri gülümser pembe yüzlü
alnýmýzda ýþýyan güneþe
orada yalnýz deðildir insanlar
çocuklarý için çalýþtýkça
açýldýkça mýsýr koçanýnýn yapraklarý
beyaz diþleriyle
yüzümüz güler
ardý kesilmez düþler
þarký yapar çocuk sesimiz
ilerde çay suyu
çamaþýr yýkayan kadýnlar dinler
tüm aðaçlarýn doruðuna yetiþir boyumuz böyle
yere ve göðe yazýlýr o an
adýmýz
elma aðacýna dönüktür yüzü çocukluðun
dallarýna kurulan salýncaða
yanýna yakýlan ocaða
patatese mýsýra nohuta
çayda yüzen oðlanlarýn sesi duyulur uzaktan
ilerde atacaðýmýz hesapsýz adýmlar
çýkacaðý günü bekler
yüzümüzü ýsýtan Temmuz’da
kocaman bir bahçedir çocukluk
ileriye dönük oyunlarda
yapar ilk denemeleri
ömrün bütün katlarýna çýkýlýr
çýkýlýr inilir aðaçlara
yine de
yeni doðuyormuþ gibi anneden
aðlayarak baþlanýr her çaða..
25. 06. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.