Islak bodrumlarýn içerisinde öl(e)mediðim günden beri
Burunun dikine giden insanlarda seyrettim yüzünü…
Aklým çýldýrmamýþken
Kaçýþlarým vardý bakýþlarýna.
Yüzümü seyrettiðin her an
Ezberimde saklardým seni.
Karanlýklar oturmamýþtý içime henüz
Geceleri yürümezdim yalýn ayak
Boynumu avuçlarýnda taþýmazdý e l l e r i m.
O sýralar ne çok âþýktým sana.
Ne çok aþktýn bana.
Kalbimin ülkesinde yürürdük biz seninle
Sarýldýðýn günden baþlar oldum yalnýzlýðýma alýþmaya
- Sahi neden sarýlýr bir insan
Bu denli gidecekken. -
Senden sonra anlamaz oldum
Bildiklerimi, bilmediklerimin arasýnda tükettim.
Merdiven altý gülüþmeleri duymaktan
Pencereden geceyi aralamaktan
Tenimin hamurunda sana çýkmaktan
Y o r u l d u m.
Baþýmýn ve ayaklarýmýn her sancýsýnda
Boynunu büken bir kader var omzumda.
Desem ki kayýp gitsem ömürden
Haberin olmayacak.
Acý vardý ya hani,
tam içimizde her gün sýzlayan
En çekilmezi buydu aslýnda.
Adýný zikretmek istemiyorum
Dudaklarýmý kesip
Dilimin olmadýðý yanlarýnda aralamak istiyorum hayatý.
Ve uçmayý unutmadýðý müddetçe kuþlar
Kaplumbaðalar gebe olmadýkça Martýlara
Zaman durmadýkça ardýmda
Gelmen mühim deðil!
S e n olduðun kadar senken
Ben sen olamadýðým kadar hiçtim aslýnda.
Bilirim ki bu þehrin ne baþýna, ne sonuna ait deðil(d)im ben…
Ne olur üþümesin karýncalar
Örümcekler ölmesin
Belki sensizlikte kopacak kýyamet
Ben henüz o ince çizgide yürüyemezken.
Zên. //
YirmiDörtHaziran2016