50. Y I L I M I Z
Rana haným sevgili eþimdir.
Elli yýldýr ayým, güneþ’imdir.
Bakmayýn arada bir eski defterlerimi açtýðýna
Defterim, kalemim, kitabým,
En büyük sýrdaþýmdýr.
Bilinmedik hiçbir gizlim yoktur,
Aslýnda o da bunu bilir;
Tüm eski hikayelerimi de,
Ama yine de kadýnca davranýr;
Kadýnca kýskanýr, hiç tükenmez sevgisi
Öylece, tüm yaþamýnda yoðunlaþýr asaleti.
Hani zor zamanlar olur ya?
Galiba benimde varmýþ zor yanlarým,
Doðrusu Rana’nýn sabrýna hayraným.
Yalnýz sabrýna mý? tüm söylemlerine,
Tuz - biber de olsa, katlanýrým.
Günü – günlere, yýlý yýllara ekledik;
Tartýþtýðýmýz zamanlarda oldu elbet
Ýzleyenler olduysa eðer
Bu ip ne zaman kopar diye;
Boþuna izlemiþ, boþuna beklemiþler.
Ýncindiðini asla belli etmeyen,
Kýzýp çat kapý vurup gitmeyen,
Kýrýldýðýnda bile öfkelenip,
Hiç kimseye kin gütmeyen,
Biraz geciksem, pür – telaþ arayaným
Asaletin birinci temsilcisi,
Rana hanýmdýr; en iyi anlayaným.
“Kemal Polat Maltepe / 18.06.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.