BABAM

bir adam vardý koca bir adam
hiç unutamadýðým.
esmerdi teni sürmeliydi gözleri.
bakarken bile gülerdi sýcacýk.
konuþurken dinlemek onu anlatýlmaz.
bir haz.
hep umut doluydu karamsarlýk düþünmezdi.
ellerine dokunmak isterdim öpülesi ellerine.
hep yalnýzdý sanki bir yerde tek baþýna.
ne fýrtýnalar kopuyordu içinde derinlerde.
o hep dimdik dururdu yýkýlmazdý.
ayakta kalmak için direnirdi inadýna.
bir adam vardý unutamadýðým.
sevmesine doyamadýðým.
yutkunurdu konuþurken kesik,kesikti söyledikleri.
öylece söylerdi söyleyeceklerini.
sonra çekilirdi bir kenara dalýp giderdi bir yerlere.
düþünür,düþünür sonra yakar sigarasýný çeker peþi peþine nefesi derinden.
geçer bir zaman söner sigara.
sonra doðrulur yerinden yürür bir zaman.
iþte böyle bir adamdý unutamadýðým.
anlatamadýðým daha neleri var neleri.
ne elindeki nasýrlardan ne yýllarca giydiði ceketinden huzursuzdu.
yaþýný sorsam ne söylerdi,ki belliydi yaþadýklarý kara bir hüzün.
oysa o sürmeli gözlere bakýnca nasýlda hak ediyordu azda olsa mutluluðu.
hiç ama hiç umutsuzluk yoktu onca þeye raðmen.
uzaktan izlerdi olup bitenleri kendince.
hüznünü,de içinde yaþar sevincini de.
çok þeyler anlatýrdý duruþuyla,susuþuyla ve bakýþýyla.
iþte o adam unutamadýðým.
hep özlemini çektiðim koca adam.
benim BABAM adam gibi adam.

Mehmet DEMÝR sk.


Sosyal Medyada Paylaşın: