Konstantiniyye’nin son, zamanlarýymýþ gibi;
Melek cinsiyetleri, tartýþmaya baþladýk!
Bir saltanat meraký, sarmýþ üstten en dibi!
Baktýk ahirimiz kel, nadim olduk, boþladýk…
Ata’mýzý linç edip, cumhuriyete sövdük!
Son asýmýn neslini, satýrla, copla dövdük…
Türk’ü yerde çiðnedik, düþmanlarýný övdük;
Kendi ecdadýmýzý, þeytan sayýp taþladýk…
Ýsrafýn masalarda, her gün cirit attýðý!
Halkýn, bir lokma için, organýný sattýðý…
Ýnsaf, vicdan ne varsa, tamamýnýn bittiði;
Bu ülkeden garibi, gurabayý dýþladýk…
Nimeti kuvvet kaptý, zayýf olan aç kaldý!
Esas aslan payýný, baþa gelenler aldý…
Sonbahar geldi geçti, kapýmýzý kýþ çaldý;
Saraylarý seyredip, ayazlarda kýþladýk…
Bize kara günleri, reva gördüler, yazýk!
Yarýmýz mutlu olduk, yarýnýn üstü çizik…
Þimdi garip guraba, öksüz ve yetim ezik;
Sanmasýnlar onlarý, zerrece alkýþladýk!
Münafýklýk HÝT oldu, fitne, fücur baþ tacý!
Kadýnlarý doðrattýk, baðýrttýk acý, acý…
Göstermelik namazla, Umrede olduk hacý!
Riyakârca sözlerle, kardeþ eti diþledik…
Düzenden/sen ne ala, deðil ise; “yaz kýzým!”
Taraf olmayanlarý, bertaraf ettik kuzum…
Boþ kaset, ýslak imza, yatýrdýk þerefsizim;
Böldük tüm halkýmýzý, yedi ceddin fiþledik…
Masum askerimizi, hapislerde öldürdük!
Kul hakký dinlemedik, kutulara doldurduk…
Her suça Diyanet’ten özel fetva buldurduk!
Yetim hakkýný çalýp, büyük günah iþledik…
Bir avuç mutluluðu, Türküme çok gördüler!
En olmadýk iplerle, baþa çorap ördüler…
Halký ne tanýdýlar, ne ahvalin sordular;
Oysa biz senelerdir, hep refahý düþledik…
Karaman-2016/06
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.