Bak kalem bile bitirdi nöbetini. Kelamlar kaldý yarým. Bir gittin ki sustu dil. Daha þimdiden sardý hasretin. Nasýl dayanýlýr hiç bilmiyorum. Kalem gelsin huzura artýk. Kelamlar dökülsün bir bir. Sen kal gitme ne olur. Yaz azda olsa. Aþký anlat. Kalemden kelama. Yeter ki anlat.
Mehmet DEMÝR sk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.