daha öncede geçerdim bu sokaktan yaþam ölümü görmezdi birbirine laf atardý komþular duvarlara yazý yazýlmamýþtý içimizde bu kadar yer tutmazdý unuturduk az ötede çocuksu dokundurmalarýný kýzlarýn
duyulurdu iðde kokusu az geçince sokaðý eðitirdi dilimizi türküler boca etmezdik gereksiz sözleri kuþburnu çiçekleri üstüne
uzanýp alýrdýk dikenine aldýrmadan çiçeði bir kaç yýl sonra öleceðini bilmezdim yolumuzu kesen genç gülüþlerin daha böyle harabe deðildi evleri duvarlarý yazýlý, kapýsý sürekli açýk içinde býrakýlmýþlýðýn keskin yüzleri içleniþi kimsesizliðin sýzýp kalmazdý yýkýk ocaðýn önünde
kimsenin umurunda olmayan küpeliler, sardunyalar pencerede süpürülmüþ kapý önünde oyun oynardý çocuklar atlarlardý ýslak umutsuzluklarý yarýn daha yaþanmamýþtý yaþama umut vardý
güneþini kaybedenler girip çýkýyor þimdi birbirlerini eðip bir þiþeye sarýlýyorlar çektikçe bir fýrt daha hayattan artýyor duvarlara yazýlan hüznün katsayýsý..
18. 06. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.