MOR RENKLİ ŞİİR

Bazen yazdýklarýn silinir, anlam veremezsin.
Beynin inkar eder dejavuyu
Bir yüklemin merhametine sýðýnýr koca bir þiir
Yaðmur bulutun þah damarýný keserek kaçar,
Yeryüzü suçla yýkanýr,
Ýllegal beslenir toprak,
Ölü sansan kendini, belki bir Ýsa çýkar diye.
Diþleri sararmýþtýr gökyüzünün
Umutsuzca güler,
Elleri tütün kokar çaresizliðin
Elleri sevdiceðim.
Siktiri boktan bir umudun vesikasýný dikersin masanýn baþucuna,
En resmi halidir yalnýzlýðýn
Boþ bir Hamlet oynar kafanda,
baksa dramdýr, konuþsa ölüm
ne Yýlmaz’dan uvercinka
ne Arif’ten pranga
Bin yýllýk bir hasrete çag atlatýr gözlerin
buda garip bir varaka

Dedimya güneþin ülkesi varmý bilmem
Ellerimi bir yýldýz evlat edindi kendine
Divane bir kuþ gibiyim Þükrü’nün þiirinde.
Uçsam bir türkünün dalýna
Kanatlarým mýsralarýnda ezilir.
döksem içimi;
Bardaktan boþalýrcasýna
Hangi erkek harf anlatýr beni
Aðzýna kadar dolu bir öpüþten sonra içtim ayrýlýðý

Düþün ki bugün halep sin
Tam göðsünden vuruluyorsun
Bir taþýn enkazýnda çocuðun Ölüyor
Lal-sin ama baðýrýyorsun


Ölürsem þayet, manzarasý cam kenarý bir divanda
Afrikalý bir anne yýkasýn saçlarýmý.

Düþün ki;
Gayb’et çaðýndayýz
Ben buldum, ben atlatým
Popüler kültürde oje þart
Kýsa etek
Biraz lüks ölüm
Gayri ihtiyari aðlamak yasak
Ve çilingýr yardýmýyla açýlýyor bütün yasaklar
Coðrafyaný sikeyim kadýn
Tarihimizi seviyorum ben
Hadi vücut bul boynu devrilesice devrik bir cümlenin altýnda.
Bak göðüs kafesinden içeri sensizlik siziyor
ve
Diyarbakýr þekeri gibi eriyor aðzýmda yokluðun
Bütün avluyu gezen bir türkü dolanýyor dilime
"Hayrim yok kimseye"
ama
o çocuk öldü
ama
dünya binkaç bilmem milyon yýl yaþýnda
ama
hala ben seni seviyorum üstelik aç karna, günde üç öðün, tütünsüz




pynst
Sosyal Medyada Paylaşın: