Sineme sarmaya taş düştü şimdi
Baharý beklerken gönül baðýmda,
Baþýma kar yaðdý, kýþ düþtü þimdi.
Hayalle kurduðum aþk otaðýmda,
Sineme sarmaya taþ düþtü þimdi.
Kýrýldý kökünden, kanadým kolum,
Yine çöle düþtü çizdiðim yolum,
Daha devâ bulmaz sýzlayan solum,
Bu aþktan payýma yaþ düþtü þimdi.
Kendimi bilinmez bir halde buldum.
Üç günde tükendim, sarardým soldum,
Tarifi imkansýz acýyla doldum,
Karalar baðlanmýþ baþ düþtü þimdi.
Bir parçam kopup ta ayrýldý benden,
Sözler söküp aldý canýmý tenden,
Ruhum kayýplarda, çýktý bedenden,
Kara toprak bana eþ düþtü þimdi.
10 Haziran 2016 Mustafa USTA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.