Şüphelen

Þüphe diyordu büyük bilge
Þüphe: Eðer yoksa zihninde
Ýnanmak haram haram sana
Þüphe olmadan, sorgulamadan
Ýnandým deme sakýn ha.

Bilirim ey ulu bilge kiþi
Yaþanmýþlýklarýnla birlikte öðüt verirsin
Ben neyim?
Nereden geldim?
Nereye giderim?
Bu sorularla büyüdüm, büyüdüm.
O kadar ki;
Ýçimden kainaat kadar ben var
Elhamdülillah diyerek,
Rabbimden geldim
Rabbime gidiyorum.

Oku,
Diye baþlýyor ya
Allah’ýn insana ikramý vahiy;
Oku,
Düþün demenin bir anlamý.
Bir adým deðil sade bu
Okumak dokunmak inanca.
Okunduðun kadar
Dokuyor insaný hak
Deðilse insaným demeye hakkýmýz yok.

Ne güzel söylenmiþ bir yaprak, bir aðaç
Nasýl durur kýyamda dimdik
Tesbih ederken Rabbini
Oku diyor kendi diliyle insana
Ýnsan insan oluyor okudukça Rabbi Adýna/Adýyla.

Çok dalgalandý bu gönül çok fýrtýnlar geçti
Bir zaman öyle duruldu ki sanki taþ, taþtý.
Akmayan su kirlenir, yürüyen yol alýr ya
Bu zaman öyle aðýr býraktý
Nerdeyse dað kadar yerinden kýmýldamazdý.

Ýrkildim
Þüpheler büyüttüm
Her þeye
Sormak adýna
Ýnceden elemek
Ne varsa benim diyenlere inat
Sorguladým herbirini
Döküldü tüm ferleri, o þiþkin gövdesi
Yuvarlandý, baðlandýðým atalet.
Þimdi,
Özgürüm
Bir kuþ kadar
Sorduðum sorulara cevap alýyorum elhamdülillah
Binlerce kere þükrederek
Kovulmuþ þeytandan Allah’a sýðýnýp
Okuyorum vahyi yüz kere bin kere yeniden
Hiçbir puta deðer vermeden
Þahdamarýmdan daha yakýn bilerek Rabbimi
Yöneliyorum tevbeler olsun Rabbim
Beni bana, bizi bize býrakmadýn
Her an bizimle
Bizimlesin
Elhamdülillah
Elhamdülilah
...

(Haziran 2016)

Sosyal Medyada Paylaşın: