Karanlýklar boyunca tutardým nefesimi
Ve ses çýkartmazdým benimle konuþanlara.
Saatler dururdu aslýnda, bense yalýn ayak
Çýrýlçýplak sabahlarýn olmasýný,
Ayrýlýklarýn bitmesini beklerdim.
Ve sonra...
Birden bire, bir gece yarýsý bir rüya âleminde
Titreyen göz içimin, piþmanlýðýn düz cümlelerinde
Aþkýn en sýcak halini seninle hissettim.
Ardýndan çok geçmeden
Bir tetik arasý
Þakaklarýmdan baþlayarak
Ýçimde bir türlü bitmeyen geceleri
Geliþinle temize çektim.
Bilmezdim en çok
Bu sevdanýn
ne denli yakacaðýný
Yüreðimi.
Ben en çok senin sevginle yanmayý sevdim.
Artýk daha fazla gözyaþý biriktirmiyorum yaðmurlara
Ve hiçbir karanlýkta aðma bakmýyorum aþk’a
Ki en çok, aþktýn sen –dolanýrdýn-
Ýçimin sarnýçlarýnda…
Kimdim
Neydim
Nasýldým
Ýnan senden önce hatýrým (da) yok!
Bilsen kaçýncý mevsimde, kaçýncý þehirde buldum
Tanýdým sesini.
âh!
Ben o gündür seni mýrýldanýrým sevgili…
Ey benim perdesiz âhvalim
Ben kendimi kaybettiðim günü iyi bilirim
Ve sende buluþlarýmý dahi.
Artýk biliyorum
Bir aþkýn aitliðini
Öðrendim, geç kalmadan, üþümeden, yanmadan
Soluksuzca
Yaþanamayacaðýný sevdanýn.
S e n…
Sevdaysan dilden yüreðe
Kâhrýna da, lütfuna da âmenna
Sâddakna//
Zên. //
DokuzHaziran2016