YOKLUĞUNDA YÜREĞİME KELEPÇE VURDUM

Büklüm büklüm sevda yollarý uzadýkca uzadý
Özlem hasrete
Hasret hüzne siyah beyaz Aþk resmleri uladý
Bir kadeh kýrmýzý þarap bütün hayalleri kana buladý
Ayrýlýk ýstýrabý Emmareyi deste deste suladý

Öyle bir köz ki
göðsümün tam ortasýný harýl harýl nar gibi yakan
Öyle bir his ki
Yüreðinin derinliklerinden gürül gürül gönlüme akan
Öyle bir med cezir ki
ciðerimin bam telini sýzlatan

Ayrýlýktan söz etmeyin bana
Gurbet zindanýnda müebbet mahkumuyum

Sevmelerim zordur benim
Alýþtýrma kokuna beni
Býrakýrda Gidersen bir gün
Ayrýlýk acýsý yüreðimin kalemini kýrar
iflah olmam bir daha

Sus...sus... n,olur sus..tek kelime etme ayrýlýða dair
sevginsiz nefes bile alamazken
Söyle nasýl yaþarým sensiz

Belki dal verir budak verir filizlenirsin bensiz
Ben emeklemesini bile beceremem
Emin ol ki
Kefen giyerim sensiz

Varsýn deli desinler
varsýn kolsuz gömlek giydirsinler
bana senden ve sevginden baþkasý gerek deðil

Her akþam sahilde beklerim seni
yakamozla birlikte el açýp dua ederim yunuslarýn þahitliðinde
sen yine de unutma olurmu
Rüzgarlarýn kolunda aðaçlar zikrederken
Þafakta cümle kuþlar ahenkle öterken
Gözlerim ýlgým ýlgým yolunu bekleyecek
Gün evine giderken

Daha bi kaç aylýk bebekken
tanýþtýrmýþlar ayrýlýk acýsýyla
Odur budur
Ayrýlýðýn adýný duyduðumda
bir garip hüzün çöreklenir yüreðime

Ay karanlýk gecelerde
Hasret sancýsý sarar yýldýzlarý
Bir bir su yüzüne çýkar sevdalýlarýn ayak izleri
Hasret özlem ayrýlýk ateþi kavursa da bedenimi
pes etmek yok
Her gün her saat her salise bekleyeceðim seni

Yokluðunda
Yüreðime kelepce vurup attým anahtarýný denizlere
Kader
Dur
yeter deyip hýçkýrýklara boðuldu kalemim
Belki de benden giden sen deðildin uzaklara
Yanaklarýmda donan iki damla göz yaþýyla
Hoyrat çöllere vuran bendim

Ilgýt ýlgýt esen yeller bile Zemheri ayazýnda esen poyraz kadar keskin dokunur
Sevdiklerinden ayrý kalanlara
Bir de sevda yükü eklenince bütün bunlara
Aðustos ayýnda hazan çöker yapraklara dallara
zifiri karanlýk giyinir düþlerin
Kader müsade etmez ki
Dönüpte dokunasýn
mutluluk sarhoþu hayâllere

Gidiyorsunya arkana bile bakmadan
Gidiyorsunya bir hatýra býrakmadan
Kim bilir
belki ben de unuturum bir gün seni
Kara topraðýn baðrýnda yatarken
Gidiyorsunya arkana bile bakmadan
bir buse bir hatýra bir aný býrakmadan
And olsun ki
ben de söndüreceðim yüreðimdeki yangýný
bir damla su bile israf etmeden

Yaðmur olup çise çise yaðmadýnya ömrüme
Yokluðunda göz pýnarlarým kurudu
Gök kubbe karardý birden
Belli ki pembe bulutlar uyudu
Bu Dünya göstermedi bize bir çirtim gün yüzü sevgili
Belki öbur dünyada yeþertiriz dünleri

Issýz gecelerde üþür irkilir Þair
Sessiz sokaklarda hece hece birikir þair
Elbet senin de bir gün þansýn güler ey þair
Naðmeler demlenir sazýn telinde
Gonca gül göðerir saf yüreðinde

Sen gittin ya
suretin kirpiklerimde asýlý kaldý
Ellerim semada
yüreðim arkandan
git-me kal diye yalvardý
Yýkýldý gönül köþküm
Cansýz bedenim okyanusun sýð sularýnda sessiz ve sensiz kayboldu

Nafize
Sosyal Medyada Paylaşın: