EN SESLİ SESSİZLİK...

Kâh gözlerimi yumduðum kâh esaretinde
Gürültülü bir yoksunluk kadar yüreðe dokunan,
Kayýp da giden bir sanrýnýn ardýndan akan
Kanlý saðanaklar bilumum gölgelere yýðýp da
En sefil tezahüratý yer kürenin
Çatlamýþ ar damarý bir kez,
Ne eylesem de dur desem bu gidiþe?

Soluk bir tenden ibaret gökyüzü,
En sesli sessizlik, notalar tokalaþýrken
Adsýz bir güfteyle.
Hadi boþalt sen de içindeki öfkeyi, demek
Nasýl da beyhude bir ikrar:
Yüzü olmayan izbelerde kaybolan onca i mgeye
Olur da denk düþerim ve seðirtirim en asýlsýz o tekil heceye:
Aþk kadar doðurgan alabildiðine buyurgan,
Ýndinde gönül telinin en kýrýk sesi,
Duymazlar birilim, bir Allah’ýn kulu.

Sen deme bana sadece yum gözlerini
En demli sýzýda kayýp vermiþim de bir kez
Hem de nazarýnda kaybolmaktan asla imtina etmediðim
Bir çetelede, soldan saða üç kelime:
Ben seni sevdim, demek mi yoksa akla zarar
Hem de en asil pervasýzlýðýný görmezden gelindiðim evrenin:
Sol yanýmda damýttýðým üç beþ nida kadar sýra dýþý
Bir kisvede yok sayýldýðým ümmetin bedel ödediði
Bir niyaz kadar sitem mi yüklüsün yoksa?
Yoksa bu da mý bir hezeyan,
Ant içtiðim tek bir cümle kadar deðersiz
Yeri geldi mi, gömdüðüm mazinin ýssýzlýðýndan arda kalan…

Bir ümmet, bir kefaret;
Saðanaklarýn alýngan týnýsýnda
Kala kaldýðým bir esaret.
Gölgeli bir mihrak, bir yok oluþ, bir hezeyan:
En derin kuyuda sýð kaldýðým bir devran kadar buyurgan,
Gözlerimi alamadýðým ýþýðý nasýl da yakýcý bir hüsran,
Aþkýn çetelesini tuttuðum ve ölüme çeyrek kala,
Damýttýðým ömrün tekerinde ince bir nidanýn
Maruzatý bilinmezliðin indinde:
Tümden gelen bir ömre ettiðim bedduadan
Milim milim yüreðe sýzan.

Ýmgeler seðirtirken aklýn indinde,
Olmazýn oluru bir müebbedin hýrçýn efkârýnda
Toz kütlesi rahvan satýlmýþlýðý
Gönülsüz mabedimin yanýk teninde kavrulduðum
Kaderin en gizil seyri:
Devingen bir gölgenin ucu kýrýk sarnýcýnda,
Aþkýn garip mizacýnda
Belki de terk edilmiþliðin en densiz tezahürü:
Bin bir geceden kayan bir yýldýzýn kayýp ruhu kadar da
Yalýn ve vazgeçemediðim bir tutku.

Hanidir, pervazýnda baþýboþ bulutun
En sakil yine de en rezil;
Zevkine varamadýðým keyfe keder bir yalýtýlmýþlýk,
Sondan bir evvel ölüsüne duyduðum zafiyet
Þu benliðin metruk yalnýzlýðýna delalet.
Yine de doyamazken seyrine,
Tökezlemek olsa da vebali,
Bencileyin, deyip de çýktýðým yolda;
En silik ruhu okunmamýþ menkýbenin
Dört duvarda kýsýlý kalmýþlýðýndan damlayan.

Atlas yorganým, sýðýndýðým,
Gölgeli ve revnak bir aðaç iken dibine kývrýldýðým,
Yine de baþa alýp doyamadýðým gözyaþým
Karýþýrken toza dumana
Ve sus payý bir söylenceden doðan rehavet.

Hanidir asýlý kaldýðým o devrik gök kubbe,
Devindiðim her bir katresi maðlup bir düþ’ün,
Düþünüp de içerken yýldýzlý ve boyalý iksirini
Berduþ aþkýmýn
Ve son, demekle yükümlü kýlýndýðým
En aykýrý mizacý batýl ikrarýn
Gözünden kaçan en pervasýz izlek:
Bir elimde sükûtu yâd edip,
Devrildiðim son tümsek.

Sosyal Medyada Paylaşın: