DELERKEN ZAMAN...

Kandýðým yalanlardan medet umdum,
Meylettiðim ölgün günün
Sarkacý resmederken o izafi aþký:
Raðbet ettiðim kuytularda,
Sivrilen dili kaderin, okþayandý
Islak saçýmý titreyen gölgelerde.
Ve delerken zaman, kurþun misali,
Hayattan arda kalan suretindi
Gönül gözümün resmettiði.

Baðdaþ kurduðum i mgelerden mükellef tutulduðum
Rahmeti þu beyaz sayfanýn indinde,
Dilime doladýðým adsýz ikballerinde
Yitip giden ne çok münafýk aþk,
Kýblesi yürekte saklý bir tecelli,
Mabet bildiðim gök kubbede
Seðirten kýrlangýç kanatlarýn
Çatýk kaþlý isyanýna
Yaðarken oluk oluk.

Görünmez bir ukde
Ýçimde saklý kaç zaman,
Görmez gözlerin indinde
Maðlup geldiðim gölgesine sýðýndýðým
Revnak bir acý kadar sükûtu yâd ettiðim
Bitiminde þu rahvan kayýtsýzlýðý devranýn
Ve dilimde kýsýk bir türkü,
Adýmla donattýðým hazan yüklü
Bahçelerde, elimde kýrýk bir gül kadar
Kaygý yüklü derbeder ve süslü yetileri,
Aykýrý zamanlarýn düþ perisi imlerinden
Arda kalan maðdur hikâyemin.

Ýklimler;
Ýkindi vakti üzünçlerin
Yüz görümü gölgeler.
Gýyabýnda içli bir demde kavrulmuþluðu
Dünden uzak olabilmenin telaþý
Saplanýrken an’a ve
Geç kalma telaþý
Yaþanmamýþlýðýnýn husumeti o yok oluþlar.
Kandan ibaret
Damlalarýn varsýl hikmeti.

Akmayan nehirlerde,
Paslaþan yüreklerde
Cebelleþen isin anlýk kaygýsý
Hele ki ibrenin saf tuttuðu
En aykýrý istemi
Baðrýmdan çýkan ateþin.

Olmazýn oluru cümleler kuruyorum;
Ýkbalinde ömrün, nedamet yüklü gölgeleri
Koyuyorum baþucuma:
Kýpraþan yürek sesimden hallice
Ve meymenetsiz coðrafyalarda
Hüküm süren bir hezimete denk düþüp
En akýlsýz ýsrarý aklýn,
Ölüme teðet geçen o mýzraðýn
Ýndinde nasýl bir minvalse
Ölüm meleðinin kulaðýma üflediði.

Sancýlarý sanrý yüklü,
Soluklarý öfkeli
Ve kýlý kýrk yaran þu suretin
Varsýl istikameti.
Hani olur da rast gelirim bir umut zerreciðine,
Hem belli mi olur,
Teyakkuzda bir mutluluða raðbet ederim
Kalanýnda ömrün…

Bir düþ olsa da gönülden ettiðim
Bir sureye dizdiðim yüreðin melekeleri,
Sýdkým sýyrýlmýþ madem,
Ne gerek var ki
Mabet bildiðim kalaylanmýþ söz öbekleri
Nasýl da esaretinde,
Yüzsüz kýyamlarda
Münferit yoldaþ bir i mgeye
Takýlmýþlýðý aklýn.

Varsýn gelsin zarar yine
Kaderin biçtiðine razý düþmekse,
Buyur ettiðim tek sözcüðü:
Eyvallah hem de yürekten,
Solgun gökyüzünden inen melek
Kadar beyaza boyasam keþke
Devranda karaya çalan her haleyi;
Hem de en ezik cümlenin seferberliði
Þu boyutsuz pergelin
Ýz düþtüðü kýblesi benliðin.

Sosyal Medyada Paylaşın: