İÇİMİ YAKAN SENSİN YANAN BEN

içimden kopuyor bir þeyler.
bir sýzý bir ateþ sorma gitsin.
söylemek kolayda....
bütün mesele söyleyebilmek iþte.
gözlerine bakýnca olmuyor.
dilim tutuluyor adeta.
dudaklarým kuruyor.
susuyorum gözlerinde ben.
erteliyorum bir daha ki sefere.
yanmak gözlerinde imiþ susmak gözlerinde.
içimdeki yangýn suskunluða umarsýz.
unuturum kendimi sensizliklerde.
bir kýyýda adýmlarým yalnýzlýðýmý.
kum taneleri üzerinde ellerim boþ yürümek.
dalga seslerine karýþan mýrýldanmalarým.
kendi söylediklerinde kaybolan ben.
uzun bir yolculuðun arifesinde suskunluðum.
güneþin batýþýnda üþüyen gözlerim.
içimdeki ateþe nazire yaparcasýna.
dökülen gözyaþlarým.
çaresizlik hangisi bilemedim.
ne kadar taþýnýr bu yük nereye kadar bilmiyorum.
bir baþlasam dilim tutulmadan konuþsam...
sen dinlesem sonuna kadar.
gözlerime bakmadan.
sonra sussam.
yanmýþým iþte desem.
sönürebilirmisin bu yangýný.
Yoksa dönüp gider misin geldiðin gibi.
Ýçimdeki ateþle bir baþýma koyarak.
kýrýlýrken içimdeki senli her þey.
yine adýmlamak kaldý yalnýzlýðýma.
bir esinti getirir umuduyla yürüdüðüm onca sahilde.
bir dalga sesleri kaldý hatýra.
birde dudaklarýmdan dökülen senli sözler.
olmadý iþte gine yarým kaldý her þey.
içimdeki ateþ sönmedi hala.
dilimin ucundakiler de kaldý.
iþte öyle bir haldeyim.
herkese yakýným sanýrdým meðer herkes uzakmýþ bana.
içimi yakan sensin yanan ben.
yük aðýr anlasana.

Mehmet DEMÝR sk.

Sosyal Medyada Paylaşın: