Bir İyilik Yap Kendine
Çocukluk çaðlarýnda ne de çoktu süremiz
Gelmeyecek sanýrdýk on sekizli yaþlarý
Parklardý, sokaklardý, yaz kýþ oyun yerimiz
Bilmezdik hesap kitap, bilmezdik savaþlarý
Okula baþlayýnca zor geldi tatlý hayat
Bitmeyecek mi dedik, çabuk geçse bu günler
Zaman akýp giderken, kayboldu maneviyat
Arkamýza yýðýldý amaçsýz geçen dünler
Oyalanýp dururken geçiverdi kaç bahar
Dünyalýk heveslere çekilmiyordu ayar
Ömür yarýlansa da dedik daha çok iþ var
Sonra tövbe ederiz, hele yaðsýn saça kar
Gözümüzün önünde tükenirken nefesler
Düþünmedik biz bizi, zamaný heba ettik
Ruhumuzdan sýzarken yardým isteyen sesler
Piþmanlýk duya duya, nefsin peþinden gittik
Bir boþlukta yaþadýk, huzurla dolamadýk
Kendimizle savaþtýk, can havliyle dört mevsim
Ýlaçlara sýðýndýk, onlarsýz olamadýk
Solarken aynamýzda bizi yansýtan resim
Geldik hüzün ayýna, ne kaldý ki sabaha
Diyor hala dilimiz, bize çok zaman lazým
Ömür olsa bin asýr, deriz bin asýr daha
Derdimiz hiç bitmez ki, saðlýk, para, þan lazým
Karakýþ bastýrmadan, hazýr nefes alýrken
Bir iyilik yapalým bu sefer kendimize
Hayatýn dallarýnda yaprak gibi solarken
Mevlaya el açalým, nur yaðsýn þimdimize
Emine Yýlmaz Dereci
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emine Yılmaz Dereci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.