Sen ey körpe þehir!
Sýðýndýðým gecelerinde düþler avutuyorum
Kalbim dövülmüþ demir, ateþten kor rûhum
Bil ki yenildim orta yerinde kalabalýðýn
Kýzgýn nehirlerle yýkadým olmazlýðýmý
Kendi telâþýnda kayboldu ýþýk
Karanlýða hapsoldu tümden sürûrum...
Sen ey dil bilmez yangýn!
Yol iz kalmadý bak derinliðinde
Yýkýlsam kalkardým elbet; yok olmak bunun adý
Menzil, yanýk türküdür uzaklýðýn teninde
Mâzi dediðin, katran karasý tuzak
Sesim uzaklara âþinâ; söyleyemem, bilirsin
Kanayan bir tat var sâde dilimde...
Sen ey tuzlu dalgalarýn soysuz denizi!
Nicedir görünmüyor ufkunda güneþ
Nereye saklýyorsun onca baharý!
Ýki elim iki bulut; mahþer yeri gökyüzü
Siliyor aynalarýn sýrrýný çocukluðum
Kocaman adýmlar arþýnlýyor zamaný...
Sen ey kuþatýlmýþ daðlarýmýn bekçisi!
Nereye gidiyorsun ardýndaki ýslýkla
Bak; yaðmur da baþladý
Zaten kurþun yarasý ömrüm
Ve hatta ölüm kol geziyor yanýmda
Bitmeyecek sandýðým masallardan geçtim ben
Zararým yok kendimden baþkasýna...
Ey sen!
Sen ey unutulmuþ maðara sessizliði
Ýçimde bir ýssýslýk
Ne diye döner ekseni eðri bu dünya
Unutsun beni...
Uyutsun beni...
Özlem TARHAN
Mayýs güncesi....
Þiirimi güne taþýyan seçki kuruluna ve gerek okuyarak gerekse yorum býrakarak varlýklarýný esirgemeyen tüm dostlara þiir adýna teþekkürlerimle...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
TASVÎR-İ EFKÂR BÜYÜDÜM... Balat Göç Ünlem(e)lerim Hasbıhâl devrik aşk Âvâz Münzevî Hiç'e İthâf