çýkarým diye karanlýktan bir taþ fýrlatýyorum önce suyuna sonra sokuyorum ayaklarýmý çýkmayý düþünmüyorum ýlýk suyundan rahatlýyorum nazlý dalganla hazla kuruluyorum sazlý gölgene
önce kim açtý ipek perdeni gergefinde iþledi ipliðini kim yaptý þarkýný hüzzamdan kemana dokundu ince yay naðmen ýsýttý üþüyen yüreðimi buzlarý eridi kalbimin sevdan derildi
ýþýklý bir yol buldum kendime iþlenecek altýn deseni insan, topraðý sevgi döndüm etrafýnda sanki ay gibi ýþýdý penceremde çiçek yüzüme güneþi açtý karanlýðýmýn
yeniden doðurdun beni uzun sancýlar sonucu bazen þarký oldun günümde bazen söyledin dilinde biten tüyü sevgiye aç insana anlattýn yine insan doyurur insaný belli ki hayvandýr geni!..
saðdan esen yeli duyurdun kalp köþküne kuruldu sevgili soldan gelen türkülerle dað yarýldý içini gördü ova sevdi ekininin derdini ürküttü yabancý taþlar yeni doðmuþ tayýný..
17. 05. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.