minik taþ parçacýklarý savruluyor ayaðýmdan kara bulut bile yok gökte yalnýz yürüyorum ellerini yanýna al diyor bir ses içinden dilini çýkar gün altýn sýrmalý kaftan, giy sevdiðin bir soluk ötede
düþtesin sanma gözetliyor biri’leri gülüþün öyle geniþ caddeler gibi kimsenin kimseyi görmediði vitrin önü kilometrelerce uzaktasýn kendinden uzaktaki çocukluðun dil çýkarýyor
sevdiðim bir soluk ötede ellerini sokakta býrakma diyor toz bulut olup karýþmasýn rüzgâra bir fotoðrafta donup kalmasýn sevdamýz
eteðimize dolanan sýrmalý kaftan ikimiz giydik sevginin hüküm sürdüðü yerde deðil miydi saltanat yüzüme kim býraktý hüznü..
03. 05. 1986 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.