IŞKIN ŞAFAK TOZLARI

Zamana trejik bir türkü yükleniyor,
Grimsi, siyahýmsý gecelerden ibret!
Vahþi kollarýyla kuþatýlmýþ tüm insaný
özünden yitirmeye, sindirmeye içine;
Dört bir yandan bir aðacýn kökünü
dalýndan budaðýndan yapraðýný ayýrýr gibi
savruluyor can rüzgârlarýyla dallar!
Bir yandan bir yana;
Demir kuþlarla salýnýr haber
Bir roketin ucunda,
Bir þarapnel parçasýnda!
Bir zeytin dalý düþer bin cana, cananýna!..






Söner gözlerinin feri
Söner yýldýzlar gökyüzünde,
Tutunamaz umut elleri boþlukta!..
Kendine güvensiz umudunun fiyaskosudur gördükleri!
Ýþlevsiz, emeksiz yaþam modülleridir inþasýzlýðýnýn bedeli!..





Ama yaþamýn ip uçlarý kendini doðurur yine de;
Bir buðday tanesi gibi büyütür içinde
Yontar ben’liðin hünerlerini, gerçeðin deniz’i
Ve gözlerinde birleþtirir noktalarý bir doðruya!
Kuþ kanadýnda taþýr, ýþkýn tozlarýný gecenin karanlýðýnda þafaða!..




10.05.2016 / Kadriye PERVAN


Sosyal Medyada Paylaşın: