İç Ülkem

Bugün pazar
Ve ben kendimi ne kadar da özlemiþim,
Gözlerimle sevdim sevdim kendimi,
Dolaþtým aynada görebildiðim çevremi
Bitiremedim.

Ellerimi çok takdir ettim çok
Çok þey yapmýþtý bu güne dek
Ne çok kiþiye emek vermiþ
Ýki elimde kanda "ama" dememiþ
Dipsiz kuyulara uzanýp ne cevherler çekmiþti.

Kulaklarým neler iþitmiþti neler
Gizlemiþti dilinin altýnda
Emaneti yüklenmiþti ya hani
Aþk mektubu misali mühürlemiþ
Ser verip sýr vermemiþti olura olmaza...

Takdiri az görse de gözlerim
Ayýplara âmâ kesilmiþ
Baþarýlarý mavi gibi yüceltmiþti
Eleþtirileri tebessümle uðurlamýþtý ta uzaklara...

Ayaklarým
Ah ayaklarým bilmem kaç kez sürçmüþtü patikalarda
Yine de caymamýþtý yol almaktan
Bir adým gelene saymamýþtý adýmlarýný
Dönüp dolaþýp yine kendine varmýþtý
Hiçte þikâyet etmemiþti canlarým...

Kapanmamýþtý günlerce göz kapaklarým
Kirpiðini kýrpmamýþtý gönül yamaçlarým
Ah bir cam kenarý bulabilse
Belki þöyle uzun uzadýya oturabilecek
Yaslanabilecekti omuzlarým...

Olasý ihtimallere karþý hep tetikte olmuþtu iç sesim
Çünkü bitimsiz ritmsiz atmaya devam eden
Sevdikleri için zorluklara direnen
Vefasý bitmez bir kalbin esiriydim.

Nasýl sevmeyeyim þimdi ben kendimi...
Nasýl meth etmeyeyim beni ben eden ben’imi?

Zehra Asuman


Sosyal Medyada Paylaşın: