Yorgun Perdeler. Tekrar

Tam zamâný deðil mi, güneþin cama vurdu,
Küstürülmüþ hüzmeler, sislenir pencerende,
Vakit ikindi vakti, düþler gerçeðe doðdu,
Batýp giden günlerden, ne kaldý tencerende...

Býrak!... süsleme artýk, kýzýllýk kaybolmadan,
Pek çoðu boþa aktý, testiye su dolmadan.
Sandýðýnda çillenen, çeyizine gün deðer,
Kim kimin nasîbiymiþ anlaya ömür deðer...

Sustum ya bilmez miyim?... eteðindeki taþý,
Salýmý suya indir, emir ver: “gâib taþý”.
Yaþasam diyecektim, nasîbimdir bu güneþ,
Allah’ým ayýrmasýn, yýlandan yýlaný eþ!.


kadiryeter Kadir Yeter. 03.5.2016 Sâlý. TRABZON.

Ýlk yayýný: 29.01.2014
w.edebiyatdefteri.com/siir/800610/yorgun-perdeler
Sosyal Medyada Paylaşın: