ay düþer kalbimin peþrev akþamlarýna saz söz cümbüþ ne varsa sararýr þimdi ruhumun eksilen yanýna lacivert bir bakýþ eksiltir semayý deniz yine alabora ve hep ayný sýzý içimde dalgalar arasýnda çýrpýnýr kaybolur ve yetmez kelimeler yetmez bu bozgunu anlatmaya
kabuðuna çekilir bedenim gözlerim yine tutsak suya oysa dört bir yandan taþar nehirler takýlýr kalýrým bir çakýl taþýnda
ve gece yine gece
kýrk keder birikir zihnimin surlarýnda ve ne kadar yükseltsen eðilir baþým o durgun yaz akþamlarýnýn fesleðen kokularýnda
kaybetmeyi hiç sevmedim yenilmeyi de oysa bir sardunya görsem eðilirdim ölürdüm yapraklarýnda nefesimi ýsýtan narin ve ürkek kokusunda
hüzün oldum kendime yaðmalayan hýrpaladým eksilttim her iklime kök salan o küskün çiçekleri barýþtýrmak için çöl akþamlarýnda
bir kelam edin þimdi bana ve öyle bir kelam olsun ki beni onarsýn tenim üþürken hep yaþamýn düþ ayazýnda
Beliz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Beliz. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.