Esmer yanýk teninin çenendeki beninin pamuktan daha beyaz o narin ellerinin çiy düþmüþ üzerine o pembe leblerinin tiryakisi oldum yar düþeceðim peþine
ak beyaz gerdanýnla çatýmda güvercinim korumda alageyik lambamdan çýkan cinim elimden kaçamazsýn ben seninim sen benim öyle bir rüya düþ ki gözaðrým ilk emelim
dokunsam gülpembe olur tenin ürperirsin anlatmak bilsen ne zor eþin yok inan senin kelime kifayetsiz þansý yok hiç hecenin sabah uyandýðýnda kývamýndadýr demin
benimken kaçamazken yine düþtüm peþine
þarkýlar beseteledim þiir yazdým adýna ne yapsam ki yine az senin gibi aþkýma nutkum tutulur birden söz gelmez inadýna avcý oldum sonunda düþtüm yine peþine
29/Temmuz/2012/Pazar/Bodrum
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.