bir merhabaya iliþtirip tebessümünü yare yarene gün görmez güneþ görmez kuytularda nasipsiz dürtülmek isterse bir miskin selamdýr merhabadýr en iyi müsekkin kýpýrdar mý kýpýrdamaz mý dalda yaprak tarlada kaynaþýp duran mübarek toprak nasibini aramaya çýkarsa kurdu kuþu týrmanmak mý yokuþu ki düz yola benzemez
nasip ruha huzur bedene þifa günlük nevale ya da aþk ki emsalsiz hüdadan emanet ermek için hidayete þu boþa geçen zamanýn bir selam bir merhabaysa nuru ýþýðý soluyan nefes alan hayat ruhsuz bir can bir yýpranmýþ tense
ilk merhabana bir MAVÝ KUÞ ikincisine bir Mavi peygambar çiçeði bir zeytin dalý bir hurma
çal kapýlarý aç kapýlarýný aç bütün pencerelerini ardýna kadar bekle karþý pencereden bir çocuk gülümseyecektýr
memleketin sýnýrlarýndan beyaz bayraklar dalgalanýrken beyaz bir güvercin salýnacak kafesinden
belki bir beyaz insan kurtulacak kendine olan köleliðinden
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.