Yaban Erikleri

Biz büyüttük aðacý, hani eriklerimiz?
Bahçemiz de yok artýk, hani terliklerimiz!?
“Tekrar geliriz” dedin, ben bahçemi özledim,
Gözüm kadar parlardý, hani erikler Anne!...

Dereye bakardýk ya o da betonlanmýþtý,
Yaðmurda çaðlayýþý bana ninni gelirdi.
Gözlerimde yeþildin, Ýçimiz beton doldu,
Köpeðimiz nerede?... ya ben, neredeyim Anne!?...

Daha lüks olacakmýþ, dediniz; çocukluðum!
Benden aldýnýz beni, hani arkadaþlarým?
Sönmüþ meðer hayâtým, baksana destan oldum;
Hadi ben çocuðum ya sende ne hüzün Anne?...

Seven komþular da yok; yok artýk çocukluðum…
Beni alýp- satana, söyleyin burukluðum!
Kabuk dumaný kokan, daracýk oyunluðum,
Arkadaþlarým nerde?... hani, hayâtým Anne…

Erik dallarý verin son defâ ellerime,
Sövmeyin o yýkýma!... kafeste kuþum Anne…
Aðlatanlar ummasýn, salýncaðýmdý sokak;
Sallansýnlar durmadan, bana yandýkça Anne!.

Kadir Yeter. 28.4.2016 Perþembe. TRABZON.

Sosyal Medyada Paylaşın: