ey karanlýk bir kuytuda kývrýlýp büzüþen çocuk karanlýðý görmeyen ihtiyar göz sokaðý süpüren ama süprüntünün ne olduðunu bilmeyen kiþi bu pýrýltýlar kimindir kimin içindir bu þaþaa bu bayramý körleþtiren ýþýklar?
rüzgâr esiyor, fýrtýna çýkýyor da boþ bakýyorsun kör aydýn’lýk senin fabrikanda üretilmez bu ýþýk bu her tarafý düðümlü bayramsýz bayramlar hangi makinada örülür kim bilir hangi yolda nasýl yürüyeceðin nasýl kullanacaðýn bir aleti nasýl yaþayacaðýn
kanmam yollarýn geniþliðine bunca rengarenk ýþýklý apartmanlara o denize nazýr köþklere havuza, göle bakan manzarasý güzel sitelere ünlü isimlerin adý geçer burada yoksul bir çocuk parmaðýyla gösterir annesine - anne bu evlerden birini alalým mý? ne güzel deðil mi anne?
içimden konuþurum vuramam dýþýma konuþsam kadýným demeden küfredeceðim hem de cümlesinin sülâlesine geçer gider belediye otobüsü altmýþ beþ yaþ kartlý yolcularýyla ýþýklar içinden söndürürüm içimdeki bütün lâmbalarý yürürüm daðlarý karanlýk bulutlu havada
güneþin aydýnlýðýný istiyorum söndürüp tüm yalancý lâmbalarý onlar yandýkça umutlu yaþayamayacak hiç kimse
kör kör bakýyor evler
25. 04. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.