þiire bir kara leke saydým seni bir teþhirci (miydin) en zayýf yerlerini en zayýf kiþilere sergileyen
insan baþka hayal ediyor gerçeði görmeden kukla oynatýcýsýnýn arkasýnda olduðunu bilmeden zamaný nasýl ayarladýðýný duyumsamýyor tanrý arabalarý yürütülüyor önünde bir an unutuyor bir halk olduðunu kendinin sanýyor gýcýr gýcýr bir günü oysa ardýna takýlmýþ milyonca sürü
kanýyor mecnunum diyen birinin sözüne leyla olmaya soyunuyor aþk acýsý çekmeyen Mecnun’un sarayýnda kendine sanýyor kopan kýyameti önünden saygýyla geçiriliyor gül sevda mezarýna gömülmeye
bir sözcükte yakalýyor adem’i Havva’yý bir isimden öte düþünmeyen kim bilir hangi amaçla takýlan mücevheri düþürüyor gözünden çelenkten alýyor al yüzlü karanfili bilinmez daha ne kadar yaþar bu kýrmýzýlýk suya býrakýyor kuru ayaklarýný çoðalýyor su yaþýyor
kendimi ben kurtarmamýþ mýydým? bu mecnun da neyin nesi bir rol kapýyor dirilen sudan
belkide hiç yaþamadýn bir kâbustan uyandým!..
14. 04. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.