topraða düþen kýrmýzý yüzü karardý karanfilin günün karanfili kara beyaza meyli ezik
türlü iþlemlerden geçerken hayat gereksiz söz oyunlarýyla boðazýnda tükenen þarký þiir sürüngen insaný anlatmaz þair
içinde hayat bulunmayan bir ev çiçekler açsa ne çýkar o yapay oksijensiz güzellik dokunsan duymaz kan dolaþtýðýný damarlarýnda
girmek istiyorum baðrý köpüren bir suya ne kadar gerseler de bentle yürekten taþýp gelen deryaya bilirim dayanýklýdýr ince bilekli çocuk ayaklarým
öylesi sevgi dolu bir gücüm var güldürmeye karanfili yeniden döndürmeye kýrmýzýya, beyaza gömmeye kara yüzünü cephe gerisinde bir yere o öldürülemeyen vadesiyle ölen insanlar dünyasýna!..
12. 04. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.