POTANSİYEL AŞK

Gökyüzü duruyor yerli yerinde,
Aþkýn yüzü olmaya mavinin kalbi!
Atmaya nabzýn bin’ yüz yýl(!) olsa gerek;
Daðýlmýþ narýný toplamaya insanlýðýn...




Aðaç meyve veriyor,
Güneþ ýsý ve ýþýk!
Gök gördükçe aðlýyor
Kývranýyor kara pençelerinde kötü ruhlarýn!
Görmüyor insan bir nebze,
Çokluðundan medet umuyor karanlýðýn...




Sarmalýndan çýðlýklar dökülüyor yaprak yaprak!
Göz yaþlarýyla ýslak, þiirler dökülüyor dudaklarýmdan.
Feryat-figan çocuk kalpler büyütüyoruz yeniden,
Umudun mevtasýna sarýlýp...




Ne zaman kalkar bu sis,
Ne zaman uyanýr kalp?..
Ve ne zaman oluruz insan?..
Ve gök mavi bize muhtaç
Biz gök yüzüne aç!
Gün dönümlerinde gizli, potansiyel aþk...

03.04.2016/Kadriye PERVAN



Sosyal Medyada Paylaşın: