Öyle þiircesine,
özlenen ecelleyin hissettim önce,
kulaklarým da epik piyano sesi
gömülürken hayallerime
beþinci mevsim de geleceðim..
Teselliydi uzaklarýn ismi
gülüm çöle
umudum tuzaða düþmüþ
çare yorgunu ellerim.
Okþarken tenimi y’ýlýk yaðmurlar
menekþenin moru durgun
küskündü karanfilin kýrmýzýsý
topraðýn þimâli mezar..
ilahi emirler yakýyordu genzimi
tabu(t)lardan yükseliyor özgürlük sesleri
buðulu bir naðmeydi hayat
teli kýrýk saz
bestesi hissizlik dengi.
Yaktýðým ateþin külü yalnýzlýðým
sustuðum harflerin tortusu keder
siyah bir mum gibi kaplýyordu tenimi
teselli satan
ilhamlý hurafeler.
Yarasý tuzlanmýþ ömür parçasý
narefte öyküydü düþlerim
incindiði yerden b’üzülen
bir garib nâr mahali kâlbim.
Farkýna varamadýk heyhat
yorulduk yaþarken nefes nefese
þubatlar intihâr
telâþlýydý kâlbi martýn
nisan... ölü yaðmurlar.
Gülmeleri susturan andýr þimdi hayat
lâl çýðlýklarýn gömüsü
kendi gölgesinde ezilirken gece
martý göçü sarmýþ denizler gibi
günlerden dün
vakitlerden geç
mevsimlerden ölüm’se..