Yâr diyerek dikene sarýlan gül de bendim, Güle vurgun bülbülün figâný da seherde. Nerde dalýmý kýran o deli rüzgâr, nerde? Ne güle ne bülbüle, ben kendime gücendim.
Ýlenmem Yaradan’ýn yarattýðý birine, Akarým usul usul içimdeki denize. Karýþýr dalga sesi mavideki o gize, Geçer güceniklerim yaslanýrken derine.
Nice ruhlar ýslanýr sýrrýna mazhar olup, Yaralýyken yarayý saran ele dönüþür, Isýtýr gönülleri kendi çölünde üþür.
Gücenik benliðimden azar azar def’olup, Gider kara bulutlar sanki af diler gibi, Ruhumun yeryüzünü yýkar görünür dibi...
Refika Doðan 27 Eylül 2014- Antalya Sosyal Medyada Paylaşın:
RefikaDoğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.