kaç yýldýr karþýmda yeþeren, çiçekler açan aðaç sabah seyrederken anladým, kurumuþ hani öyle çok soðuk geçen bir kýþ da görmedik bakýþlarým dondu kayýsý aðacýnda bütün viþne kayýsý aðaçlarý çiçekte bir o kollarý sonuna dek açýlmýþ birini bekler gibi onca aðaç, ev arasýnda yalnýz
kapkara uzaktan, çýplak ve ölü hep o çizmeye zaman ayýramadýðým heykel baþý kimi zaman bulutlu, kimi zaman masmavi daðý denizi eksik önünde dibinde her bahar bellenip ekilen toprak bahçe duvarý dibinde havlayan köpekler ileriden bakan yarým bir inþaat çalýþanlarýn sesleri, tahtalar, demirler evlerde konuþulanlar yine kaç polis, kaç asker þehit olmuþ bir yanda dünyadan bir haber çocuk kahkahalar
sen beni görmezsin kayýsý aðacý sen benim penceremin manzarasý, süsü görürüm seni üzülürüm þehitlere üzüldüðüm kadar olmasa da neden öldün?
31. 03. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.