baksan Ýstanbul’a dumansýz, sigarasýz solusan havayý ayaklarýnýn altýna inse bulutlar uç verse elindeki dal Ýstanbul’ca öksürmesen seninle gezenleri tökezlemesen yamuk duran evler gibi ayaðýnýn altýnda ezilmese deniz eksikliðini tamamlasa güneþ
yarýsýný Ýstanbul dýþýnda býrakmýþ adýmýný tamamlamadan sürterek ayaklarýný yarým yamalak taþlara direncinden arta kalmýþ daha gözü kapalý pencereleri saksý çiçekli dar yollarla uzayan sokaklardan geçerken sýrtýný dayayacaðý bir sevgi kýrýntýsýna fýrtýnasýz kente denizi tamamlayan bir vapurun dumaný durup seyrediyorsun uzaktan insanlar canlý!..
bin bir keder içinde sigaranýn dumanýnda yüzen kuþlarla buluþur dumanlar savurur kuþlar, öksüren kanatlarýndan vapurun uzaðýnda minareler hiç silinmeyen izlek
çayýný yudumlarken bir kafede diz çökmez yokuþlar yarýn kentin en ücra köþesinde tamamlamak üzere bulmaca karesini inmek için merdivenleri sokaðýn gidilmez tersine bir þey bulunmayan yukarýlarda her þey birbirine geçmiþ araçlar gibi
vapurun dumanýndan sivri minareler çizilir göðümüze gök bizden çok uzak çok!
baksan Ýstanbul’a göz kýrpmadan açar lâleler renk renk capcanlý ayný fotoðraf karesi içinde baksan bir yerde insan
27 Þubat- 18 Nisan 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.