Sen süreyya gecelerde yine hayal kur; Ben bakayým sana puslu gözlerle. Karanlýk bir diyarda sesini duyur; Ben bulayým yerini silik izlerle.
Güneþ þafaða yakýn kýzýl bir çizgi iken, O mamur gözlerinle ne güzel görünürsün. Saçlarýnda gecenin hala izleri varken, Yýldýzlarýn ýþýðý yine seninle sönsün.
Hani ayla güneþin semayý paylaþtýðý, Ela bir bahar günü gözlerinle buluþsun. Vuslatýn sevinciyle gönüllerin coþtuðu, Nisan yaðmurlarýyla býrak yüreðin coþsun.
Ve ben seni bulurum, sabrýn en yakýcýsý, Göðsüme dar gelip de taþtýðý anda. Kulaklarýmda çýnlar sokaklarýn çaðrýsý… Karþýmda belirirsin güllerin sokaðýnda.
Sonra hasrete dair hayatta her yapraðý, Birer birer yýrtarak, sevdanýn ateþinde Yakarken ellerimde elinin sýcaklýðý Ve yüzümde tebessüm, gözlerim gözlerinde…
Anlamýný yitiren acýlardan geriye Bir parça buruklukla, iki damla gözyaþý… Ve sýrlarýný çözüp dizinde sevgiliye, Yeni doðan bir güne baþlamak seninle… Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Gümüş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.