AYRILIK

Bir ince sýzýdýr, yürekte hüzün,
Geceyi gündüze katar ayrýlýk!
Bin derdi çektirir yalnýzca bir gün,
Deftere hesabým tutar ayrýlýk!

Her aþýk, bu dertten þikayet eder:
Seven, sevdiðine kavuþmalý, der.
Yok, yok onda insaf! Býrakýp gider,
Yar yoluna pusu yatar ayrýlýk!

Göstermez kendini hiçbir kimseye,
Varýr sinsi sinsi maþukun köye.
Aþýðýn rakibi olurum, diye,
Yarin bahçesinde öter ayrýlýk!

Nedendir bilinmez, inanýr yar da;
Býrakýr da gider aþýðý zorda.
Ýstediði budur: Kuzuyu kurda
Para da almadan satar ayrýlýk!

Ýnce eleyerek, sýk dokur baþtan,
Ayrý bir zevk alýr her damla yaþtan.
Yazýn hazýrlýðýný daha kýþtan
Yapar da yolunu tutar ayrýlýk!

Ah! Bir de anlatmak mümkün olsaydý,
Dostu, düþmanýný iyi bilseydi,
Gururu býrakýp geri gelseydi;
Hani diyecektim: Yeter ayrýlýk!
Gel güzel, ölümden beter ayrýlýk!

01:00 – 22.02.1999

Sosyal Medyada Paylaşın: