…yarýn sen geliyorsun/ beni de alarak,
Ve eski bir “seni seviyorum’ uda…”
“hoþça kal!” diyerek, kapattýðým telefonuda,
Sesi kýsýlmýþ dað yankýlarýný da alarak…
—yarýn aþkla geliyorsun; biraz hüzünle…
(yetim yüreðime sahip çýkmaya…)
Yarýn diyorum/ ama hangisi bilmiyorum!
Ya benim yarýným seninkinden farklýysa?
Oysa sen, benim yarýným deðil miydin ki-
“gel” dediðim, aþk kokan, huzur dolu yarýným…
…geldiðinde kapýyý çalma olur mu?
Duvarlarý baþýma yýkta gel!
Yüreðime “ben” olmuþ, seni býrakarak,
Ama ne olursa olsun, yarýn gel olur mu?
Þimdi her yarýnda heyecandan ölüyormuþum gibi…