Masal gibi bir aþktan, geriye kalmýþ ne var, Sararmýþ bir mektupla, bir resim, ucu yýrtýk... Kýzýl gün batýmlarý, o eflâtun akþamlar Ve mehtaplý geceler... Bilmem, nerde býraktýk...
Aþk, aný olup kalmýþ, gönül dehlizlerimde, Ve dudaklarýndaki son dudak izlerimde. Yakamozlar yok þimdi benim denizlerimde, Saçlarýndan göðsüme, yýldýz yaðmýyor artýk...
Erittim geceleri baþucumda, mum gibi, Gelmeyen geliþini bekledim, sonum gibi Boþ kaldý ellerim hep, en kötü günüm gibi, Avuçlarým, elinden, sevgi saðmýyor artýk...
Sabýr taþým çatladý, hasreti aþmak için, Hicran, hazýr bekliyor, gözümden taþmak için. Boþuna uzanýþým sana ulaþmak için Ellerim, ellerine uzak, deðmiyor artýk...
Bir deli rüzgâr vurdu, senden ayýrdý beni, Nasýl, güneþ batarken, büyütürse gölgeni Ýþte, öyle büyüttüm, ben de vehmimde seni; Gözlerin, gözlerime, ondan sýðmýyor artýk...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.