günümde deðilim ince sözler yollarýný þaþýrmýþ kuþlarýn memleketinde yada yolu ç’alýnmýþ kelebeklerin kanatlarý ezgin ruhlarý ölgün çiçeksiz kalmýþ düþlerde bir oyuna dalmalarý sonu belirgin
beni almayýn her yerinden kýrýk þiirinizin içine kana boyanmýþ papatya açamamýþ karanlýkta gül ince ince yaðýyor yaðmur yitiþine kaç baharýn umursamaz gibi ölüme kimi adamlar sanki bu mevsim yalnýz açar renkleri sönük çiçekler
gece bu kadar ayaz deðildi uykumda rahattým dudaðým uçuklamazdý önceden soluðum kesilmezdi karabasanlarla okuyunca giderdi þeytan güpegündüz kararmazdý sokaðým tuzak kurulmazdý öl diye aklým durmazdý insan cinleri çarpmazdý güpegündüz duyulmazdý çýðlýklar böyle ölümler olmazdý bir çiçek biterdi iki taþ arasýnda
birileri mi kondu mavi gökyüzümüze tutsak ettiler güneþi bile hiç ses çýkmýyor düþman çýtýrtýlarý duyuluyor bahçe çitlerinin oradan birbirine sokuluyor çiçekler fýsýltý yükseliyor özgürlük öldü mü?..
14. 03. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.