örselenmiş öğreti

aklýmýn turuncu gölgesinde soluyor
kalbimin sýð sularda tutunamayan benliði.
araftan öte bir arafta arada kalýyorum.
sükut renginde hüzünler çiziyor yüzüme bu þehir.
yolsuzluk usulü yordamlar ediniyorum istemeden,
yaþamak isterken.
karanlýk bir bulut konuyor gelip gözlerime,
gece kesiði yaralar büyütüyorum.
oligark bir ölümlünün nefesi oluyor tüm varlýðým.
tanrýsý taþ kesilmiþ bir faniliðin,
feryat figan edilmiþ sessizliðiyle boyanýyor karanlýk.
can çekiþiyor ömrüm,
vandal bir hakikatsýzlýðýn gölgesinde.
oluru kangren kesilmiþ olmazlardan geçiyorum.
istila ediyor ruhumu sanrýya bürünmüþ gayelerim.
oysa boþ bir kefenin hafifliðinde dönüyor dünya.
yýkýlmalý bu eflatun duvarlar ve bu devran
bana dokunmayýnca bin yaþayacaksa yýlan.
zihnimin kaygan zemininde tuzla buz oluyor ümitlerim,
oysa bahar artýðý bir mevsimin gövdesinde,
incir yapraklarý topluyor çocuk sevincim.
lirik þiirler susuyor evcil sesim,
yalnýzlýk sehpasýnda idam edilirken geçmiþim.

- abdullah cemek

Sosyal Medyada Paylaşın: