gece b'ölmesi

yan kesici bir gecenin soluðuyla üþüyor þehir,
katran kesilmiþ suratlar yürüyor göðsünde karanlýðýn,
aðýr adýmlarla yaklaþýyorlar.
gözlerini býçak kesmiþ bir kadýnýn ahý kaplýyor,
birbirine yaslanmýþ dururken esrarlý sokaklarý.
þerit þerit yalnýzlýða boyanýyor bu kentin tüm yollarý.
dudaklarýmdaki yarým aðýz bir türküye boca oluyor duman rengi.
sesim incinmiþ bir tayýn kalbinde sýkýþýp kalýyor önce,
sonra aldýrýþsýz bir tavýr örtünüyor yüzüm,
karanlýðýn önünde.
avuçlarý nasýrlý cümleler birikiyor içimde,
konuþsam korkuyorum incitmekten,
sussam inciniyor korkum.
hakiki bir hakikatsizliðin huzurunda,
huzursuzlanýyor acým.
þevki kýrýlmýþ bir yaþam nasýl sürerse,
süregelecekse,
sürüncemede öylece.
kekremsi bir vatansýzlýðýn ahý tutuyor
ahir ömrümün üzerinde.
düþler aleminde düþüyor kimliðim bir karanfilin gölgesine,
ürkek nefesler biriktiriyor göðsüm.
kurþun aðýrlýðýnca deðiyor kalbime gecenin soluðu,
kaldýrýmlarýnda ölüm tanrýlarý oynuyor bu saatlerde;
putlaþmýþ bir inancýn,
kutsallýðýnýn sahteliðiyle eþdeðer.
þiirbaz bir adam geçiyor balkonlarýn altýndan,
yüreði, ince yaralara sökük þiirler döküyor.
gözlerimde sýnýrdýþý edilmiþ bir suçlu telaþý,
ellerim avuçlarýmdan dökülüyor.
rüzgar tüm gücüyle yýkýyor,
geceye sýðýnma talebinde bulunmuþ sýð sanrýlarýmý.
ve içime sýzýyor mevsimin saðanak yaðýþlarý.

viran olurken iç kentim,
þiir diye söyleniyor iç çekiþlerim.
eflatun bir çiçekte eðreti duruyor gülüþlerim.
ben ve dünya.
alamýyoruz bu ilerleyiþin önünü,
her köþede bir ah-ý figan,
kim haketmemiþ ki,
zýkkýmýn karekökünü.

- abdullah cemek


Sosyal Medyada Paylaşın: