Vîrane gönüllerde ihanetten onca iz
Yenik düþmüþ zamana kalplerde efsunlu giz
Söz geçmiyor kemana, inliyor sessiz sessiz...
Mýzrap teli incitmiþ, aðlatmýþ es’te bugün
Heceler alev alev en son nefeste bugün.
Çekip gitmiþ yýldýzlar; ay bulutun kölesi
Savrulmuyor "aþk" denen hýrçýn atýn yelesi
Beyhude yolcu bekler aþýklar iskelesi...
"Göz yaþlý gönül buruk"; gülüþler pusta bugün
Hüzün davetsiz konuk; düþler mapusta bugün.
Yýrtýlmýþ sayfalarý aþka dair kitabýn
Kalmamýþ muhatabý "sevin!" denen hitabýn
Sonu hüsran oluyor koþulan her etabýn
Gam-keder inletmekte pek mahir, usta bugün
Teselli karar kýlmýþ; sükûtta, susta bugün.
Kalp aðrýsý...amansýz; düne kýyasla kat kat
Keþkeler...yýðýn ile; anlamsýz onca "fakat"
Eksik olan þey belli; aþka vefa, sadakat...
Umutlar fîrar etmiþ hýçkýran seste bugün
Güfteler kordan ateþ, hüzzam tek beste bugün.
Ýçi boþsa sinenin solundaki bölgenin
Zerre kadar hükmü yok aþka dair belgenin
Eli kanlý mazinin ardýndaki gölgenin...
Sevgi anlam yitirmiþ ucube us’ta bugün
Mecnun’lar mevta olmuþ, Leyla’lar yasta bugün.
Mecit AKTÜRK
Berlin, 08.03.2016