Kanayan Karanfil
hüzün boþaltan yaðmurlarý bilirim
birde akþam olunca uzaktakileri
kaç þiir eskisi gömdüm bir unutulmuþluðun ardýna
yaþadým yaþamaksa
boynumu büküp
terk edipte gidenlerin utancýyla
incinmiþ yüzüm neden sýðmaz hiç bir aynaya?
ve usulca titrerken dudaklarým
neden gelirsin birden bire aklýma
ya bu gidiþler
ya bu kahrolasý yollar
neden hep bir þeyler býrakýr ardýn sýra
eksikliðimle fazlayým ben iþte hayata anlasana
anla
düþleri kanamýþ uykular var kabuslarýmda
ve içimde ölümü ölümleyen bir sevda
dudaðýnýn gölgesinde
utangaç bir iz gibi kalýrým
belki yýllar önceden
bir aný olarak
ara sýrada olsa
ansýzýn çalan bir þarký da
ýslak gözlerle hatýrlanýrým
artýk
yaslayýp tüm yorgunluðumu topraða
içten içe yanan küle döndüm
avuç avuç
savur beni dolmayan boþluðuna
ey hayat
ne çok harcadýn kalbimi
neyim kaldý ki acýndan baþka ?
ey kalbim ürper eksilen yanýmdan ve titre
günüme ateþ düþ geceme kül
ve þiirime
bir köþede sessizce
kanayan bir karanfil
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.