Karanlýk sularýn girdabýnda tutsak Mavi ýþýðýn saatsizliðinde yürüyoruz, Tsunamiden alabora olmuþ sevdalý gözlerim; Aklýmýn tam orta sahasýnda uykusuz bütün geceler, Seni bekler ey cesaret, ey bilinç!
Karartýlmýþ ömürler düþerken bir bir, Esaretin örülüyor ilmek ilmek örümcek aðýyla günindiden Eksilerden de geriye. Ya tutarsa mayasý uygun adýmsýzlýðýn, diyerek...
Görüyor muyuz kurbaðanýn soðuk sudaki yavaþ yavaþ kaynayýp giden halini? Týnmamak mý ömre gelen hacize, Yaþam ipeðini kesip atmak mý þiþmiþ bir botla? Uyanmak mý gerçeðine düþtopyanýn Hangi ferace(!) bize uyar da, bükülen beli doðrulturuz paydaþ ömre evet demeden önce?!..
10.02.2016 Kadriye PERVAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kadriye Pervan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.