oturup kalayým mý içimdeki isyan parmak kaldýrmadan yanlýþa hesap sormadan dilerlerse bir susturucu taksýnlar aðzýna hiç konuþmadan ama o dümdüz edilmiþ tepelerde çiçek açmýyor arýlar ölmüþ görülmüyor bir hayat iþareti
hep ayný mý kalsýn yüz çizgileri kývrýlmasýn dudaklar gülümsemeye bir zorba doðrasýn mavinin yeþilini ölü aðaçlar dilsiz doða mezarýnda kuþlarý düþünmesin böcekler ölsün
bir nokta ben düþüneyim ellerimi çeneme dayayýp düþünen adam heykeli dürtsün omzumdan ayaða kalk desin orada uzak yakýn yerlerde polisler, engeller falan kalk bir çizgi eklemenin zamaný geldi yüzüne yetiþ koþar adým yürüyenlere o boynu eðilmeyenlerin direncine!..
02. 03. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.