güneþ sýrtlarken kara bir lekeyi
gün sýrtlanýp iniyorken daðlarýn ardýna
kollarým iki yana düþüyordu
ellerim titriyor
içimin harý üþüyordu
uçurum aðýzlarý törpüleniyordu kör bir taþla
öksüz bir çocuk tutunuyordu damarlarýmýn çeperlerine
dönsem sokacak
çöl kýzgýný bir akrep geziniyordu etimde
cimdikleniyor þimdilerde topraðým
deniz ayla kýrýþtýrýyor yakamozlarda
demli bir çayda demlenecektim
sýzacaktým nasýlsa
vuruþmayacaktým süt liman uykularda
bu akþam içmeyecektim oysa
gözlerimin iþlevsiz zamanlarýndayým
zifiri bir karanlýk kuþattý göðü
kendine küskün
kendinden bihaber
yýðýlýp kaldý gölgem
anlýmda üþüdü ter
kimliksizleþmiþ kimsesiz dalgalarda
birbirlerini besleyen çaylara set çekiliyordu
yerinden oynuyordu taþlar
duvarlar örülüyordu sevgiye
koparýlýyordu birbirlerinden aþklar
en keskininden riyalarla
tutunmuþken umudun ustura aðzý misinasýna
isyanýn küskün hallerinden
heybetimin utancý vuruyordu daðlara
yýðýlýrken ayva tüyü bir hafiflik
yapraklarýn ensesi þiþiriliyordu rüzgarla
savruluyordu iðde kokularý
eþkýya bir feryat döþeniyordu þarkýlarýma
indirip o çocuk gülüþlü bayraðýmý
býrakýyorum çýðýrtkan ayazlara
prematüre umutlarýmýn kordonunu kesip
salýyorum dipsiz kuyulara
uçuk sevdalarýmý gömüyorum
koparýp alýyorum yalnýzlýklarýmý
titrek bir afiþin solmuþ bezinden
siliyorum umut sloganlarýmý
çekiyorum küreklerimi takamýn üzerine
ve býrakýyorum kendimi kudurmuþ dalgalara
çekin beni aðlarýnýza
yutun beni yutun
meze yapmayýn rakýlarýnýza
hasan polat
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.